دکترین مسئولیت حمایت در مدیریت بحران های بین المللی از 2005 تا 2012 میلادی

این پایان نامه با کلیات تحقیق شروع شده و با استفاده از مدل استقرایی به روش تحلیلی و توصیفی در گردآوری اطلاعات درباره دکترین مسئولیت حمایت و نحوه عملکرد آن در مدیریت چهار بحران بین المللی غزه، دارفور سودان، گرجستان و لیبی در محدوده زمانی 2005 الی 2012 میلادی تلاش نموده است. هدف از این تلاش بررسی عناصر سه گانه این دکترین یعنی پیشگیری، واکنش و بازسازی و همچنین نحوه مداخله بشردوستانه سازمان ملل و بازیگران قدرتمند نظام آنارشیک بین الملل در بحران های مورد اشاره است. از آنجایی که کشورهای هدف مداخله کشورهایی توسعه نیافته و سرشار از منابع هستند به نظر می رسد بازیگران قدرتمند جهانی با دیدگاه های واقع گرایانه سعی در ایجاد و مدیریت بحران در راستای منافع ملی و به نوعی اهداف امپریالیستی نوین خویش هستند و این امر با صدور قطعنامه هایی در سازمان ملل متحد و در رأس آن شورای امنیت امکان پذیر شده است. علی رغم نشست سران 2005 در شصتمین سالگرد سازمان ملل، این دکترین تا سال 2012 با فراز و نشیب هایی روبرو شده است و بسیاری از دولت ها آن را مغایر با اصل حاکمیت داخلی و عهدنامه وستفالی می دانند. در طول تحقیق نگارنده با بررسی اسناد و قطعنامه های صادره بأستناد این دکترین و تجزیه و تحلیل آنها به روش کیفی به این نتیجه می رسد که علی رغم توسعه امنیت انسانی ، این دکترین ایده قوی نبوده و در مدیریت بحران های بین المللی از حقوق نظام مند و تبیین شده ای که مورد قبول همه دولت ها باشد برخوردار نیست و اغلب تحت تأثیر قدرت های دارای حق وتوست زیرا در مقایسه شروع، مدیریت و پایان بحران های چهارگانه فوق، با استفاده از ابزارهای سیاست بین الملل به صورت گزینشی از آن استفاده شده است و بیشتر از آن که در خدمت حقوق بین الملل بشردوستانه باشد ابزاری در دست همان قدرت ها برای امپریالیسم بشردوستانه است.